از کودکی دلبسته هنر بودم. کودکی ام همراه با شیطنت های فراوان ولی کنجکاوانه بود. در نخستین سالهای دهه ۷۰ تکاپوی هنری خودم را بصورت پراکنده آغاز کردم. همواره در جستجوی دنیای بزرگ هنر بودم. هنر برای من معنای خوراک را دارد. خوراک جان !
می‌توان گفت سالها به هر شاخه هنری سرکی کشیدم و تجربه ای درآمد کردم. از خنیا، هنرهای انگارشی، جامه دوزی گرفته تا چهره پردازی و آبادگری. به همین موازات سالها علاقه ای بیکران به دنیای دیرین داشتم و دارم.
افسوس زندگی در دیار کهن همواره بر دل من بوده و هست. دنیایی بی آلایش و ساده و باصفا. با علاقه ای که به دنیای دیرین داشتم، کوشش هنری خودم را در زمینه هنر پتینه وکهنه کاری بصورت جدی آغاز کردم. هنری که با روان من آمیخته است. بازی با رنگها دنیایی شگفت انگیز برای من است.
کارم را با پتینه روی چوب و قدیمی سازی (آنتیک سازی) آغاز کردم ولی در ژرفای اندیشه ام به دنبال هنری بودم که بتوانم دنیای پر زرق وبرق و جفاکار امروز را کنار بزنم و روزگار رامش و دلربای گذشته را دوباره زنده کنم تا شاید بتوانم روزگاری که غرق در تنش و ناآرامی است را آرامشی دوباره ببخشم.
پتینه برجسته دیوار (پلاستر دیوار) گامی بود که مرا به هدفم نزدیک می‌کرد.
پس شلیک!
و آغاز کردم …
باشد تا نا آرامی ها و پلیدی ها زدوده شود و مهر و دوستی دوباره جان گیرد.
اورانوس زمانی
